Kleur van vuur

Deze film werd op de wereldtentoonstelling te Brussel (1958) voorgesteld; vier duidelijk onderscheiden gedeelten werden daarbij gelijktijdig op vier schermen geprojecteerd. Ook deze film heeft zijn kleur verloren, wat bijzonder jammer is, want het onderwerp zelf van de film is de dramatiek van het vuur.

Deze film zonder commentaar werd door Henri Storck als een opera opgevat en gemonteerd als een schitterend spektakel, een moderne versie van de smidsen van Vulcanus. De cineast is onder de indruk van de hoogovens, de grote gesmolten staalmassa, de kracht van de walsmachines, het werk van de arbeiders, die getransformeerd worden tot asbest-robots. In deze film zijn een zekere lyrische viering en een geweldige kracht aanwezig. Vermeld moet worden dat deze film, één van de eerste die in Europa in cinemascope gedraaid werd, door zijn formaat de chef-cameraman in de war bracht. Deze was weinig vertrouwd met camerabewegingen en draaide hoofdzakelijk met vast opnamestandpunt. Het beeld dat je van de fabriek krijgt, is dat van het hol van de laatste titanen, een industrieel Metropolis, een getuigenis die historisch geworden is sedert de crisis die de Europese staalnijverheid getroffen heeft.

Noot: Aan deze film is een kortfilm, getiteld De vuurgoden, (film nummer 57) ontleend.

Realisatie : Henri Storck

Assistent-realisatie : Louis R. Boogaerts

Beeld : André Bac

Cameraman : Jacques Moniquet

Geluid : Paul Leponce en Benoit Quersin

Muziek : Jacques Lasry (instrumenten gebouwd door François en Bernard Baschet)

Productie : C.E.P.

Opdrachtfilm van de Groupement des hauts fourneaux et aciéries de Belgique

35 mm / kleur (Eastmancolor) Dyaliscope / 45 minuten / 1957

Om de film te bekijken, gelieve de paswoord per email vragen naar info@fondshenristorck.be en dan hier klikken