Biografie

Geboren op 22 juni 1946, High Falls (New York State)

David Mc Neil is een componist/tekstschrijver van beroemde liedjes, schrijver, circusartiest, humorist… daarnaast is hij ook de maker ook van enkele burleske films zoals van ‘Bernadette Soubirou’.  Hij nodigde Henri Storck uit om de rol van God de Vader in deze film te spelen.

David McNeil werd als zoon van Marc Chagall en Edith Virginia Haggard geboren in New York in 1946.

Toen hij drie was, verhuisde het gezin naar het Zuiden van Frankrijk, op aanraden van Pierre en Henri Matisse.

Hij studeerde theater in Brussel bij Claude Etienne, hij leerde gitaar spelen, en begon liedjes te componeren.

Daarnaast begon hij te experimenteren met een 16mm camera die Leirens hem nagelaten had. Met zijn zakgeld draaide hij een korte film,  Le Puma aime la viande hachée, een parodie op Claude Chabrols Le Tigre aime la chair fraiche; er is echter geen kopie van de film bewaard.

Toen Luc De Heusch Jeudi on chantera comme dimanche in Luik draaide, werd DavidMcNeil bevriend met de hoofdrolspeler Bernard Fresson, die hem uitnodigde in Parijs. Hij ontmoette er Roger Van Hool, die ervoor zorgde dat hij als acteur kon spelen in de film van Etienne Perrier Des garçons et des filles (1967). Met het geld dat hij krijgt voor zijn acteerpresentatie en met de hulp van Paul Haesaerts kon hij zelf een film maken, Week-end Deze film werd geselectioneerd voor het festival Experimental in Knokke; van het British Film Institute kreeg hij de prijs voor de beste korte film in 1967.

Door zijn rol in film van Etienne Perrier kon Davic Mc Neil verder aan de slag als acteur, maar hij had er niet zo veel ineresse voor, hij wilde zelf films maken.

In België bracht hij ondertussen hij twee singles uit. Daarna werkte hij met Henri Storck, Virginia’s nieuwe partner,  als assistent en later als co-regisseur voor Storcks cyclus ‘Feesten van België’ .

Hij leert op die manier techniek van de documentaire film kennen en hij werkt met aan de regie van een musical fresco  Zigger-Zagger, in Théâtre National de Belgique, hij maakt ook in opdracht de film Overdrive, waar hij afstand van neemt omdat de producer de film voorstelt en exploiteert als pornografie. (1971) Na het maken van What happened to Eva Braun, (gemaakt met de steun van het Ministerie voor Cultuur) begint hij aan de productie van de film Beautiful soup, hiervoor richt hij een productiefirma op, ‘Timber Films’ . Maar enkele minder ernstige aandeelhouders produceren een andere film, ‘Après le vent des sables‘, die nooit vertoond werd maar die wel falikant was voor het voortbestaan van het productiehuis. Er kwam een eind aan de dromen van de cineast David McNeil,  die naar Frankrijk vertrok waar hij aan de slag kon als componist, tekstschrijver en vertolker. Met wat restjes film die hij overgehouden had, monteerde hij een korte film, Pied-de-nez, waarmee hij aantoonde dat men met heel weinig middelen toch een goede en succesvolle film kan maken.  Les Aventures de Bernadette Soubirou werd door  Claude Lelouch gekozen om vertoond te worden in het voorprogramma van  L‘Aventure c’est l’Aventure. De Franse cineast had David O’Neils film ontdekt dankzij Jean Servais, die de film had vertoond samen met zijn eigen korte films in een zaal in Parijs, Saint Germain-des-prés in 1975.

Steeds meer werkt hij als danser en componist. Acht albums, twee keer de Grand Prix du Disque van de Académie Charles Cros, Médaille d’Or van de S.A.C.E.M. … Voor filmen is er niet echt tijd, hij wordt de componist van enkele hits die hij schrijft voor onder anderen Julien Clerc, Alain Souchon en Yves Montand.

Nieuwe pogingen om een film te produceren vallen in het water omdat potentïele partners zoals  Daniel Toscan du Plantier en vooral Claude Berri overlijden.

Hij kreeg de  Grand Prix de la Chanson Francophone de l’Académie Française wat voor hem toch een sport bekroning betekende. In 2012 besloot hij om opnieuw aan de slag te gaan in de filmwereld.

Hij hoopt zijn Beautiful Soup te produceren, hij schrijft het scenario voor een film, Road Movie, die hij wil filmen in de Ardennen. Het zou om een bescheiden film gaan, maar waarmee hij toch opnieuw aanknoopt met de wereld van de film, een wereld die hij nooit heeft willen verlaten.

David Mc Neil heeft ook een vijftiental boeken voor kinderen gepubliceerd bij Harlin-Quist en eveneens acht romans en verhalen in de de reeks Blanche bij Gallimard.

Meer op http://www.davidmcneil.com/