Een publieke vijand

Een kleine fictiefilm om te waarschuwen voor de gevaren van tuberculose en te wijzen op de noodzaak zich bij de eerste symptonen te laten verzorgen.

Een brave linotypezetter draagt een kwalijke hoest en wat koorts met zich mee. Ondanks de waarschuwingen van zijn vrouw weigert hij zich te laten verzorgen (gezinsscène omheen een soepterrine). Een werkmakker dwingt hem ertoe. Een goede dokter, een goede sociaal helpster, een goed sanatorium, een goede vakantiekolonie voor zijn dochter zullen de kwaadaardige bacil de baas worden. Het was tijd maar niet te laat, zal de man in de witte jas hem zeggen. Dit verhaaltje is slechts aanleiding tot informatie en de dialogen dienen enkel ter overtuiging en ter opvoeding. Wat rest, zijn de voorbijgestreefde charme van het paternalisme en de herinnering aan een ziekte die enkele generaties decimeerde. De film is doeltreffend en naïef, geheel pretentieloos: een document van volksopvoeding.

Technische leiding : Henri Storck

Beeld : Asselin, Charles Lengnich en Marius Mahieu

Scenario en dialogen : Marc Carghèse

Vertolkers : Fernand Piette, Marion Chevolet, Marcel Josz, Olga Ugare

Muziek : André Souris

Geluid : Richard Eliot

Productie : C.E.P.

Productieleider : R. G. Le Vaux

Opdrachtfilm van de Nationale Liga ter Bestrijding van de Tuberculose

35 mm / zwart-wit / 15 minuten / 1937

Om de film te bekijken, gelieve de paswoord per email vragen naar info@fondshenristorck.be en dan hier klikken